The Grampians

Voor deze vrijdag was er weer een waarschuwing voor de bosbranden. Combinatie warme wind en warm weer was voorspeld voor deze dag. Maar wij maakte er ons niet te druk om. Na Spike weggebracht te hebben en Gerrit opgehaald te hebben van het werk, gingen we op pad. Even een weekje vakantie. En wat er in die tijd gebeurd zien we later wel.
Ons eerste doel was Horsham. Dit is een plaatsje vlakbij 'The Grampians'.
Nadat we de stad achter ons hadden gelaten, maakte we ineens kilometers. En na een diner-stop in Ballarat, kwamen we optijd aan bij ons hotel. Ze waren er erg behulpzaam en kregen we ook te horen dat we geluk hadden, want de Grampians waren deze dag gesloten geweest maar morgen waren ze weer open. Hadden we toch niet voor niets deze afstand gereden.
De volgende dag gingen we op tijd op pad en voor we het wisten hadden we al kangoeroes in het wild gezien en stonden te genieten van een mooie waterval.

En als je dan weer bij de auto bent heb je wel zin in brood.
Dus zaten we heerlijk aan een tafel te picknicken en intussen om ons heen te kijken. Ik vergeet er wel bij te zeggen dat je hier je brood met twee handen vast moet houden, want anders komen er andere eters langs. Ik was Joyce net een kookaburra aan het laten zien, toen er één er met haar broodje er vandoor ging. Toen was rustig zitten dus afgelopen.
Daarna gingen we naar de Balconies. Daar heb je echt geweldige uitkijkpunten.


Dan voel je je weer heel klein in deze wereld. Het was het lopen wel waard, maar Joyce weet nu wel dat slippers niet geschikt zijn voor een wandeling. Die vergissing heeft ze ook niet meer gemaakt.
Toen gingen we naar een ander uitkijkpunt. Van hier kon je Hall's Gap en Horsham zien. Het zicht was erg goed. Horsham ligt zo'n 80 kilometer daar vandaan en we konden er nog ver voorbij kijken.

Het mooie was hier dat er net een bruiloft aan de gang was. En ik ben het met ze eens, het is een geweldige plek om te trouwen.
Na nog wat rijden en lopen door Hall's Gap, was het weer tijd om naar het hotel te gaan. Hier werden we nog even getrakteerd op een zwerm kaketoes in de bomen bij het hotel.

Eerste dagen

Voordat de dames wakker werden was al een groot deel van de zondag voorbij. Gelukkig hadden ze wat bijgeslapen. Dus om het rustig te houden zijn we naar een picknickplek geweest waar je vogels kunt voeren (de enige legale plek hier in de buurt). Dus daar stonden we met voer op de hand en voor we het wisten hadden we de eerste vogels al op de hand. Joyce bekeek het liever op een afstand, maar later die week durfde ze het ook zelf.

Voor nog meer dieren zijn we dan naar de dierentuin gegaan. We kwamen erg goedkoop binnen en we waren niet ontevreden. Er was genoeg te zien en was goed te doen in een middag.
De meeste tijd hebben we doorgebracht bij de apen. Het blijft leuk om te kijken. Ze hadden net eten gekregen, dus zaten ze vaak rustig te eten en zaten hun mensen te kijken. Het was wel leuk dat een emoe dacht dat joyce eten voor hem had, terwijl ze de camera pakte. Dus Joyce stond even aan de grond genageld.
Om een idee te krijgen hoe winkelcentra eruit zien zijn we naar Chadstone geweest. Voor hun al indrukwekkend, maar ik was wat teleurgesteld dat er een groot deel afgesloten was door het aanbouwen. Maar ze kregen een aardige indruk.
Ook zijn we nog naar een AFL (Aussie Rules) geweest. Het was de wedstrijd Collingwood-Richmond. Het zou de eerste keer zijn na lange tijd dat Ben Cousins zou spelen. Dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Ondanks dat het een pre-season wedstrijd was, waren er toch nog zo'n 40.000 mensen komen kijken. Het mooie hier vind ik dat het een spel met veel emotie is en toch zitten de supporters gewoon door elkaar. Geen ongeregeldheden, gewoon een wedstrijd kijken. Zo hoort het.

Joyce en Christa

Eindelijk was het dan zover...Joyce en Christa komen aan. Al maanden kijk je er naar uit en dan eindelijk is het zover. Dus zaterdagavond op naar het vliegveld. Ze zouden iets later aankomen, maar het was geen schokkende vertraging. Dus dan sta je daar te wachten en de één na de ander komt naar buiten, maar geen Joyce en Christa. Het wordt steeds stiller en de ontvangsthal werdt steeds leger en dan kom je op het punt dat je hoopt dat alles goed gegaan is. Gelukkig was een vrouw naast ons aan het bellen en melde dat er een enorme rij bij customs stond, dus we waren weer wat gerust. En dan eindelijk kwamen ze door de deuren heen. Helemaal moe en gebroken. 'Dit deden ze dus ook nooit meer', werdt er gezegd. Maar snel naar huis en heerlijk gaan slapen.

Wine tasting

Van het werk van Gerrit was weer een uitje geregeld. Bij de baas thuis zouden we een avond wijnproeven krijgen. Aangezien ik toch geen wijn drink, was ik al snel de BOB. Dus een collega opgepikt zodat hij ook rustig van de wijn genieten kon.
Ten eerste was het huis al indrukwekkend. Het had leuke speeltjes in huis, die niet echt kindvriendelijk waren, maar wel indrukwekkend. Zo had hij een vijver die van binnen naar buiten liep. Onder het raam was er dus een strook waar het water gewoon door kon stromen, maar door de hoogte van het water er geen luchttoevoer van buiten kwam. Ook de keuken was heel apart met leuke snufjes. Maar goed, daar kwamen we niet voor. Over de avond verspreid gingen ze dus 12 wijnen proberen. En aan het eind natuurlijk raden wat het was. Zo tussendoor was het heerlijk eten en wat bijkletsen met elkaar. Intussen weer andere mensen leren kennen, dus zulke avonden gaan dan steeds makelijker af.
Voor je het dan door hebt is het al 23.00 en heb je nog maar 8 wijnen gehad. Zulke avonden mogen wel meer gehouden worden.

Update Bushfires

Eindelijk na 4 dagen is de rook om de berg weggetrokken. Eén ding weet ik intussen wel, bosbranden sloopt je. Je kijkt alleen maar naar de tv, intussen check je steeds de laatste updates van brandmeldingen en over je schouder kijk je steeds naar die berg of je rook/vuur ziet. Intussen hoor je steeds helicopters in de buurt vliegen. 's Avonds kun je niet achter de computer vandaan komen en 's ochtens is dat het eerste wat je aanzet. Dus slaapgebrek begint nu ook aardig de kop op te steken. Gek word je ervan. Niet dat we echt in de gevarenzone hebben gezeten, maar uitzicht hebben op een berg die in de rook ligt helpt niet echt.
Iets waar ik dan ook helemaal door gefacineerd ben, is die beelden uit het rampgebied met de daarbij behorende verhalen. Het is gewoon verschrikkelijk om te zien. Gewoon je hele bezittingen in één keer weg. En dat is dan nog als je geluk hebt, want er zijn er vele die familie/vrienden verloren hebben. Als je naar Marysville kijkt, dat is een dorp van 500 inwoners en men verwacht dat het dodental zo rond de 100 ligt. Van zulke berichten krijg je gewoon de rillingen.
Hier is dan een kaart van de 'ergste' bedreiging voor ons.Voor degene die niet zo op de hoogte zijn we wonen dus net naast Lilydale. Hemelsbreed zitten we zo'n 20 kilometer van Healesville.
Het zwartgestreepte gebied is dus waar de bosbranden waren/zijn
En dan net als je besluit om niet meer zo bezig te zijn met de bosbranden, hangt er net deze ochtend een erge brandlucht. Dus computer weer aan en weer checken. Gelukkig was er niets bijzonders. Gewoon verandering van wind die hiervoor zorgde. Dus computer weer uit en even met iets anders bezig zijn. Wat heel moeilijk blijkt te zijn voor een nieuwsfreak. Ik kijk altijd al veel naar het nieuws, maar nu was ik niet bij de tv weg te slaan.
Bedankt voor alle telefoontjes en mailtjes. Maar zoals jullie kunnen lezen hebben we nog steeds veel geluk.
En dan nu net na besloten te hebben vroeg naar bed te gaan, hoor ik nu weer de sirene. Dus we blijven maar weer even op.

Edit: Loos alarm, dus we kunnen gewoon gaan slapen.

Bushfires

Zoals er waarschijnlijk al op het nieuws is geweest, er zijn dus hier in Victoria hevige bosbranden. Men spreekt over de ergste branden ooit. We kijken dan nu ook heel veel naar het nieuws en zijn geschokt van de beelden. Plekken waar we graag kwamen en regelmatig heen gingen in het weekend zijn gewoon voor het grootste deel platgebrand. Het lijkt wel oorlogsgebied. Er zijn al vele doden gemeld en dat aantal blijft nog steeds stijgen.
Er werdt de laatste dagen al gewaarschuwd voor de gevaarlijke omstandigheden. Voor de zaterdag was er harde warme wind voorspeld en met die droogte was dat een gevaarlijke combinatie. Gisteren hoorden we wel over een paar bushfires, maar er was nog niet echt veel nieuws. Alles was hier ook nog erg rustig in het dorp. Dus 's avonds gingen we gezellig eten in de stad met vrienden. Toen we terug reden roken we al een sterke brandlucht, maar dat was het dan ook wel. Maar toen we terug kwamen in Mount Evelyn waren alle brandweerauto's weg en stond het er vol met auto's. OK, laten we maar eens even het nieuws kijken. Toen waren er nog niet veel beelden, maar het werdt wel duidelijk dat het toch ernstiger werd. Er waren al meerdere doden en er waren ook veel huizen verloren gegaan. Nu, vanochtend, waren er veel meer beelden en dan dringt het pas echt goed door. En dan te bedenken dat de meeste branden zeer waarschijnlijk aangestoken zijn.
Hier in Mount Evelyn is er op een paar bermbrandjes niets ernstigs gebeurd. Dus we hebben heel veel geluk. Het enige wat we hebben is dat er af en toe een brandlucht hangt van branden een eind weg. Hopelijk blijft het hierbij. Als je de laatste informatie over dit gebied wil dan hier de link. CFA-link
Hier zijn dan ook wat foto's die ik op een nieuwssite vond.