Olijf proeverij

Vandaag naar een olijf proeverij geweest. Von is lid van een damesclub in Melbourne die doordat ze hier zonder familie in Melbourne zitten elkaar ontmoeten om zo contacten op te doen. Elke maand eten ze wat met elkaar en 1 x in de maand gaan ze iets ondernemen. Deze keer was het dus alles leren over olijven.

Ze was dus gespecialiseerd in olijven/ olijfolie uit deze streek. Na olijfolie proeven kregen we eten wat klaargemaakt was met de olijfolie en andere producten uit de winkel. Het was allemaal lekker en je wilde wel de hele winkel leegkopen. Ze had alleen eerlijke en lokale producten uit de omgeving om de kleine ondernemer te helpen. Geen massaproductie, gewoon heerlijk organisch eten. We kregen een mandje om onze producten in te doen en ik vroeg al voor de gein of ze ook een karretje had. Het was bijna nodig. Aangezien ik alle kruiden, olijfolie, zeep en pasta's weer opnieuw aan moet schaffen, waarom dan niet gelijk hier. En uiteindelijk was het niet veel prijsverschil met de winkel. En nu wist ik tenminste waar het vandaan kwam en dat het goed was. Aan het eind kreeg ik dan ook nog een stuk zeep en wat olijfolie van haar. Dus ze had genoeg aan me verdient. Ook kon ze dit nu doen, omdat iedereen intussen al weg was. Aan de website word nog wel gewerkt, maar is zeker een kijkje waard. http://www.olivessence.com.au/

Sales

Ben je blij dat de meeste meubels besteld zijn, krijg je de folder met de uitverkoopprijzen van die winkel. Een weekje later bestellen had veel gescheeld. Volgens Von zou het niet veel uitmaken als ik terug zou gaan. Maar ik blijf een Nederlander en ga het toch even proberen. Eenmaal in de winkel werd ik aangesproken door een jonge meid en had het idee dat ze weinig eraan kon doen. Maar ik werd doorverwezen naar een oudere dame(duidelijk de eigenaar). Ik zag de bui al hangen, want Gerrit en ik hadden het die week ervoor nog over haar gehad. Ze keek zo chagerijnig en je kreeg geen vriendelijke glimlach als welkom. Ze had geluk dat we geholpen werden door een dame die het wel begreep. Maar goed, ik geef niet op en doe mijn verhaal. Ze zou even gaan kijken in de computer. Al snel zag ze dat het toch flink wat scheelde en begon ze gelijk de bestelling aan te passen. Natuurlijk had ik gelijk dat ik terug gekomen was en natuurlijk was het geen probleem. Ze begon zelfs te lachen. Ze was ontzettend vriendelijk en binnen 10 minuten stond ik weer buiten en had ik $1300,- uitgespaard. Maar goed dat ik toch even terug was gegaan. Dus maak ik even reclame: Ga eens kijken bij BAY LEATHER REPUBLIC. En laat je zeker niet afschrikken door een onvriendelijk gezicht.

Shoppen deel 2

Dus gaan we gewoon vrolijk verder. Wil je wat weten over winkels in de omgeving van Balwyn? Vraag maar raak. Het grappige is dat ik winkelen voor kleren en wekelijkse boodschappen verschrikkelijk vind, maar winkelen voor de inrichting heerlijk vind. Ik kan er geen genoeg van krijgen. En het leuke is dat langzaam aan de uitverkoop begint. Nu gaat het echt leuk worden. Omdat we tegen het eind van het financiele jaar zitten in Australie, proberen ze nog zoveel mogelijk van de voorraad te verkopen. Wat leuke koopjes op kan leveren.
Uiteindelijk hebben we ook de eetkamerstoelen. Eerder deze week gezien en dit weekend plotseling $55,- p.s. goedkoper. Ze weten je hier wel over de streep te trekken. Dus ook dat hebben we geregeld. En dan is het makkelijk dat je een grote auto hebt, want nu kon alles in 1 keer mee.
Zaterdag hebben we de oppervlakte van het perceel gecontroleerd. Iets dat je hier zelf moet regelen. Iemand het laten doen voor zo'n $500,- of even zelf op pad. De keuze was snel gemaakt. Dus wij met een meetband op pad. Daarbij hebben we gelijk kennis gemaakt met de huidige eigenaren. Erg vriendelijke mensen. We waren gelijk een tijd aan het praten. Daarbij kregen we gelijk te horen dat veel dingen nog geen jaar oud waren. Dus veel hoeft niet binnen een korte tijd vervangen te worden. Daarna wilde Gerrit even checken waar het voetbalveld van Mt. Evelyn was. En meneer is tevreden gesteld. Het blijkt op loopafstand te zijn. En dan word er ook nog eens op zaterdag gevoetbald. Dus ze kunnen binnenkort een bezoekje van hem verwachten.

Shoppen

De hele week heb ik me uitgeleefd op shoppen. De meeste meubels heb ik wel gevonden, maar natuurlijk moet je het huis ook verder aankleden. En ik krijg al echt de smaak te pakken. 'Deze schemerlamp is aan de binnenkant beschadigd, kan ik korting krijgen?' Jazeker. En we hebben weer een koopje. Aan de buitenkant was gewoon niets te zien. Ik krijg er steeds meer zin in. 'Ik koop dit allemaal bij jullie. Zit er korting in?' En weer hebben we korting te pakken.
Vooral Nunawading is een heerlijke plek om naartoe te gaan. Een flinke meubelboulevard, waar je echt alles kunt vinden. Zelfs een Outlet. Veel winkels met merken, maar dan net even voor wat minder geld. Ook daar heb ik weer wat koopjes weggesleept.
Van't weekend mocht Gerrit dan even zijn mening komen geven. Gelukkig was hij het met alles eens. Weer een meevaller. Dus het meeste hebben we nu in bestelling. Slaapkamer en huiskamer is ingericht. Voor de eetkamer hebben we alleen nog stoelen nodig. En in de keuken moet ik nog op pad voor tafel en stoelen. En natuurlijk nog veel klein spul. Vooral kook, bak en braad spullen. Dus ik vermaak me nog wel even.
Het enige waar ik vanaf gestapt ben is het bed. Ik vond het toch echt te duur. Dus nu hebben we een basis met matras en maak ik het hoofdeinde zelf. En deze is ook al bijna af. En al zeg ik het zelf, het resultaat mag er zijn. En volgende week gaan we gewoon verder met winkelen. Ik weet het...verschrikkelijk om te doen, maar iemand moet het doen.

YES, we hebben een....

huis. Woensdagavond zagen we het huis op internet, dus donderdag maar gelijk gebeld voor een afspraak. Ook Gerrit kon even van werk weg om te komen kijken. Van de buitenkant was het niet echt de stijl die we zochten, maar eenmaal binnen werden we toch enthousiast.
De indeling klopte gewoon (wat vaak niet het geval is) en alles zag er goed uit. De keuken en badkamers zijn niet echt onze smaak, dus ik heb wel wat te doen. Maar het is niet zo erg dat we er niet mee kunnen leven.

Ook de tuin heeft wat werk nodig. Het huis is 6 maanden terug nog helemaal geschilderd, dus ook dat is even niet meer nodig. Verder ligt het aan een doodlopende weg en dan bijna op het eind. We waren al een keer een huis wezen kijken in die straat en we waren gelijk weg van die omgeving. Lekker stil, maar toch weer dicht bij alles. Dus wij zaterdag een bod gedaan en zondagmorgen kregen we de bevestiging dat het huis van ons was. 20 juni krijgen we nu de sleutels.
Nu sta ik voor de 'vervelende' klus om te gaan shoppen. Alles weer nieuw kopen. Verschrikkelijk, maar ja iemand moet het doen. Het is heerlijk om alles weer opnieuw te kunnen kopen. Het voelt of dat we weer opnieuw gaan samenwonen. Alleen was het wel even 'Wat voor'n stijl willen we nu?'. Maar naar wat rondkijken weet ik het wel. Nu alleen van't weekend even checken of Gerrit het ook wat vind.

Phillip Island

Donderdag werden we gebeld of we nog belangstelling hadden voor dat laatste mooie huis. Jazeker. Degene die nu in onderhandeling was kreeg tot morgen en als hij het dan niet rond had, dan waren wij aan de beurt. Hij had de financiën volgens hem wel rond, maar hij moest het schriftelijke bewijs nog leveren. Zenuwslopend dus. Dus vrijdag rond 15.00 eens gebeld hoe het ervoor stond. Hij had tot 17.00 de tijd en ze hadden nog steeds niets binnen. Dus eindelijk was het 17.00 en ik weer bellen. Het was verkocht. Niet dat het bewijs binnen was, ze hebben gewoon de voorwaarden even veranderd. Toen de goede man hoorde dat er serieuze andere kandidaten waren, heeft hij de deal gesloten. Dus dat kan hier ook. Dus ik vragen of er dan een nieuw contract getekend was met deze nieuwe voorwaarden. Nee, dat was niet nodig. Dat kon hier allemaal mondeling met goedkeuring van beide partijen. Je moet hier een formulier in komen vullen om een BOD officieel te maken, maar voorwaarden in een contract kun je hier zo mondeling veranderen. Vreemde gang van zaken. Bert vond het ook een belachelijk verhaal, dus die ging eens een bevriende makelaar bellen. Die heeft weer contact gezocht met de betreffende makelaar. En het blijkt dat hij het binnen de wet gehandeld heeft. Niet dat de bevriende makelaar ooit zo handelde, maar het was mogelijk. Dus de conclusie we zijn hier gebruikt om de andere koper even over de rand te duwen. Ik hoop voor die koper dat hij niet diep in de problemen komt door deze actie.
We zijn toen maar even stoom af gaan blazen op Phillip Island. Na een rit van 2 uur kwamen we er dan vrijdagavond aan. Het motel ziet er goed uit. Aangezien we nog niet gegeten hadden en niet echt in de stemming waren voor een restaurant, hebben we maar afhaal gedaan. Beviel goed, moet ik zeggen. Lekkere pasta en Gerrit was ook erg te spreken over zijn pizza.
De volgende dag zijn we het eiland gaan verkennen. Eerst naar Point Grant. Hier kun je de zeeleeuwen op een eiland voor de kust zien. Je kunt er met een boot naar toe varen, maar wij hebben maar gekeken met de telelens van de camera. Zo kon je ze vaag zien.
Volgende keer zullen we met een boot meegaan. Het was er nu ook erg rustig. Bijna geen toerist gezien. Erg lekker. Dus hebben we gewoon over de loopplanken langs de kust gelopen. Erg mooi en verfrissend. Heerlijk uitwaaien en naar de golven kijken die op de rotsen slaan. Hier zijn we wel een tijdje geweest. Daarna zijn we naar het gedeelte gereden waar de pinguïns aan land komen. Dit gebeurd ’s avonds, dus gingen we even kijken wat de tijd was. Het is wel gruwelijk aan de prijs. Je kunt op een tribune zitten voor $20,- en dan mag je niet filmen of foto’s maken. Wil je dichterbij zitten ben je $75,- kwijt. Maar ja, dan kun je wel zeggen dat je de kleinste pinguïn aan land heb zien komen. Daarna zijn we maar wat rond gaan rijden op zoek naar leuke plekjes. Dat is vaak nog het leukste, gewoon rondrijden en kijken wat je tegen komt. Zo hebben we hier ook onze eerste wilde kangoeroe gezien sinds aankomst. Alleen de foto was alleen nog te maken van een weghoppende rug. Aan het eind van de middag was ik toch wat moe en niet erg fit. Dus ga ik maar even slapen voordat we naar de pinguïns moeten. Dat liep even iets anders. Gerrit is ook in slaap gevallen en we werden te laat wakker. Dus ook dit doen we dan maar de volgende keer.
Na een slechte nacht van slapen en draaien was het duidelijk, ik had een griepje te pakken. Het enige wat ik dan ook kon denken was ‘de kortste weg naar huis en naar bed‘. Dat hebben we dan ook maar gedaan.

Wat een vrijheidsgevoel

Sinds maandag zijn we dus officieel huisloos. Toch even een raar idee dat je niet meer een eigen plek heb. En het is vooral raar dat er nu andere mensen van ‘jouw’ huis hun eigen plek van aan het maken zijn. Het mooie ervan is dat er nu wel een leuke som geld op de bank staat.
Woensdag was het dan tijd om de auto op te halen. Na wat papieren getekend te hebben was dan eindelijk de auto van ons.

En dan merk je pas hoe je een auto gemist hebt. Niet dat ik het nu veel gebruik, maar je hebt meer een gevoel van vrijheid. Je kunt nu gaan en staan waar je wil. Als je nu een huis ziet kun je de auto pakken en gaan kijken. Om de auto even uit te proberen, gaan we dit weekend naar Phillip Island. We hebben een motel geboekt waar zelfs Spike welkom was. De achterste 2 stoelen zijn al plat, dus daar mag Spike vertoeven.