En dan zijn we (Inge, Tom en ik) gewoon om 9.30 alweer op. Toen dan ook de rest uit bed was, zijn we richting Melbourne gegaan. Dus geparkeerd achter St.Paul's Cathedral en toen gaan wandelen door de binnenstad. Om wat lopen te voorkomen zijn we eerst met de trein richting Melbourne Central gegaan. Even langs de Factory gelopen en dan een heel rustige wandeling richting Flinder Street Station. Daarna richting Southbank om daar te lunchen. Het was een wat late lunch, maar niet minder lekker. Helaas was het niet heel mooi weer, dus het was vrij rustig op de Southbank. Wat minder mensen om naar te kijken dan.
Daarna zijn we naar de Eureka Toren gegaan. Eureka Tower
Hans had de hoogte gezien en besloot gewoon in het Belgische Biercafé, met natuurlijk een biertje, achter te blijven. Dus met z'n 4-en de toren op. Ger die dacht altijd dat ze hoogtevrees had, maar we zijn er nu achter dat dit niet het geval is. Ze is zonder angst op de glazen vloer gaan staan. Gelukkig is er nu ook het bewijs daar, middels een foto. Dus dat verhaal van hoogtevrees kan nu de kast in. Het uitzicht was prachtig. Het was erg helder die dag, dus zonder moeite konden we de Dandenong's zien. Helaas had ik mijn fototoestel niet meegenoemen, want er waren wel wat fotowaardige plaatjes.
Voordat we er weer eens uitkwamen, was het alweer tijd om richting huis te gaan. Het leuke van gasten is het lange tafelen. Daar doe je me altijd een plezier mee. Vooral als je naast iemand zit die dezelfde humor heeft als jou.
We zijn deze avond wel wat vroeger naar bed gegaan. Maar toch ook weer een eindje na 24.00.
Monday 14 September 2009
Sunday 13 September 2009
Druk weekend
Zo heb je een paar weekenden waar je het vrij rustig hebt en gewoon heerlijk gaat touren en zo heb je een weekend dat je blij bent dat er een afspraak uitvalt. Dit was zo'n weekend. We hadden eigenlijk voor de vrijdag een etentje, maar deze ging gelukkig niet door.
Dan de zaterdag. Ruth was met een vriendin over uit Tasmanië en wilde graag naar een musical. Ik ben er geen fan van, maar een middag uit met alleen de dames, daar ben ik wel voor te porren. Dus Dus na eerst iedereen opgepikt te hebben gingen we richting de binnenstad. Het was de musical Chicago geworden. Chicago
Dus netjes op tijd (wat echt een prestatie is voor 2 Montauban's) zaten we klaar. Ik moet zeggen, het was niet onaardig. Dus voor musical-fans zal hij wel heel goed geweest zijn. Ik probeer echt erin mee te gaan, maar voor ik het weet zit ik andere dingen te doen. Zoals kijken naar wat er allemaal in de band zit, de man voor me lange haren op zijn neus heeft zitten(waar is mijn pincet), en waarom konden die niet gewoon optijd komen. Dit is dus waar ik me mee bezig hou.
Maar het was heerlijk bijkletsen en ging het licht steeds te vroeg uit en moest het gesprek wreed afgekapt worden. Dus dat bijkletsen hebben we daarna maar gedaan.
Dus wij naar Louise's huis. Daar was David al aan het avondeten begonnen. Ook waren de 2 zoons Jacob en Joseph er even. Het was weer heerlijk om een tijdje te knuffelen met Jacob. Hij deed het zogenaamt voor mij, maar intussen genoot ook hij ervan. Het is een echt knuffeldier. En dan heb je Joseph die knuffelen voor meisjes vind, maar wel steeds heel dicht bij je komt staan. Erg leuk om te zien. Proberen stoer te zijn, maar ondertussen...
Ook Gerrit was deze kant op gekomen. Met het eten waren er eindelijk mannen toegestaan op deze vrouwendag. Alleen gingen nu wel de 2 kleine mannen weer terug naar Bert en Von, waar ze logeerden. Want ze wilde graag naar Melbourne bij opa en oma slapen, maar Ruth mocht daar niet komen.
Tijdens het eten was het weer bijna vechten wie er aan het woord was. Veel gelachen en leuke gesprekken met heerlijk eten erbij, dat is voor mij een heerlijke avond uit. Avonden die eigenlijk altijd te vroeg eindigen. Maar aangezien Ruth zwanger is en erg moe was van de lange dag, moest er toch een eind aan komen.
Dan de zondag. Eerst nog even een paar kleine dingen doen, voordat we richting Bassam en Mairi gingen. Bassam is een collega van Gerrit. We zeiden met kerst al dat we eens wat af moesten spreken en nu is het er dan eindelijk van gekomen. We konden nog net even hun huis komen bekijken, want binnenkort gaan ze verhuizen. En op zo'n middag kom je er achter dat er veel overeenkomsten zijn. Dat Mairi en ik veel overeenkomsten hadden, daar waren de heren tijdens hun gesprekken al achter gekomen, maar nu ontdekten we ook een paar overeenkomsten van de heren. Schept toch gelijk een band.
En dan na zo'n leuke middag weer snel naar huis. Even eten, hond uitlaten en dan richting vliegveld. Want vandaag kwamen de ouders van Gerrit aan, in gezeldschap van Inge en Tom. Het was nog even doorrijden, want we waren een beetje aan de late kant. Toen we op de snelweg reden, reden we met het vliegtuig op. Dus we gingen het wel redden, want voordat ze er dan uit zijn. Het duurde inderdaad nog even. De mannen waren er het eerst uit. De dames werden nog even opgehouden bij de douane. Ze hadden bloembollen meegenomen en deze mochten ze weer inleveren. Gelukkig hadden ze dit aangegeven, dus geen boetes of waarschuwingen.
En dan hebben ze zich maanden druk gemaakt over het vliegen en dan is het gewoon allemaal reuze meegevallen. Dus al die slapeloze nachten zijn voor niets geweest.
En dan eindelijk konden we naar de auto. Aangezien Tom en Inge hier maar 2 dagen waren ben ik met hun door de binnenstad gaan rijden en Gerrit gelijk met zijn ouders naar huis. Maar na een tour door Melbourne zijn we dan ook richting huis gegaan. Tom zat af en toe al te knikkebollen. Gelukkig kennen ze hier ook dips in de weg, dus zo af en toe werd hij wakker geschud. Kon hij weer even mee doen aan het gesprek, of niet Tom? Er waren dingen wat hij wist, maar dan wat er in die volgende zin gezegd was, had hij niet meegekregen.
Thuis nog even wat gedronken en gegeten. En dan om 3.30 vonden ook Inge en ik dat het tijd was om naar bed te gaan.
Dan de zaterdag. Ruth was met een vriendin over uit Tasmanië en wilde graag naar een musical. Ik ben er geen fan van, maar een middag uit met alleen de dames, daar ben ik wel voor te porren. Dus Dus na eerst iedereen opgepikt te hebben gingen we richting de binnenstad. Het was de musical Chicago geworden. Chicago
Dus netjes op tijd (wat echt een prestatie is voor 2 Montauban's) zaten we klaar. Ik moet zeggen, het was niet onaardig. Dus voor musical-fans zal hij wel heel goed geweest zijn. Ik probeer echt erin mee te gaan, maar voor ik het weet zit ik andere dingen te doen. Zoals kijken naar wat er allemaal in de band zit, de man voor me lange haren op zijn neus heeft zitten(waar is mijn pincet), en waarom konden die niet gewoon optijd komen. Dit is dus waar ik me mee bezig hou.
Maar het was heerlijk bijkletsen en ging het licht steeds te vroeg uit en moest het gesprek wreed afgekapt worden. Dus dat bijkletsen hebben we daarna maar gedaan.
Dus wij naar Louise's huis. Daar was David al aan het avondeten begonnen. Ook waren de 2 zoons Jacob en Joseph er even. Het was weer heerlijk om een tijdje te knuffelen met Jacob. Hij deed het zogenaamt voor mij, maar intussen genoot ook hij ervan. Het is een echt knuffeldier. En dan heb je Joseph die knuffelen voor meisjes vind, maar wel steeds heel dicht bij je komt staan. Erg leuk om te zien. Proberen stoer te zijn, maar ondertussen...
Ook Gerrit was deze kant op gekomen. Met het eten waren er eindelijk mannen toegestaan op deze vrouwendag. Alleen gingen nu wel de 2 kleine mannen weer terug naar Bert en Von, waar ze logeerden. Want ze wilde graag naar Melbourne bij opa en oma slapen, maar Ruth mocht daar niet komen.
Tijdens het eten was het weer bijna vechten wie er aan het woord was. Veel gelachen en leuke gesprekken met heerlijk eten erbij, dat is voor mij een heerlijke avond uit. Avonden die eigenlijk altijd te vroeg eindigen. Maar aangezien Ruth zwanger is en erg moe was van de lange dag, moest er toch een eind aan komen.
Dan de zondag. Eerst nog even een paar kleine dingen doen, voordat we richting Bassam en Mairi gingen. Bassam is een collega van Gerrit. We zeiden met kerst al dat we eens wat af moesten spreken en nu is het er dan eindelijk van gekomen. We konden nog net even hun huis komen bekijken, want binnenkort gaan ze verhuizen. En op zo'n middag kom je er achter dat er veel overeenkomsten zijn. Dat Mairi en ik veel overeenkomsten hadden, daar waren de heren tijdens hun gesprekken al achter gekomen, maar nu ontdekten we ook een paar overeenkomsten van de heren. Schept toch gelijk een band.
En dan na zo'n leuke middag weer snel naar huis. Even eten, hond uitlaten en dan richting vliegveld. Want vandaag kwamen de ouders van Gerrit aan, in gezeldschap van Inge en Tom. Het was nog even doorrijden, want we waren een beetje aan de late kant. Toen we op de snelweg reden, reden we met het vliegtuig op. Dus we gingen het wel redden, want voordat ze er dan uit zijn. Het duurde inderdaad nog even. De mannen waren er het eerst uit. De dames werden nog even opgehouden bij de douane. Ze hadden bloembollen meegenomen en deze mochten ze weer inleveren. Gelukkig hadden ze dit aangegeven, dus geen boetes of waarschuwingen.
En dan hebben ze zich maanden druk gemaakt over het vliegen en dan is het gewoon allemaal reuze meegevallen. Dus al die slapeloze nachten zijn voor niets geweest.
En dan eindelijk konden we naar de auto. Aangezien Tom en Inge hier maar 2 dagen waren ben ik met hun door de binnenstad gaan rijden en Gerrit gelijk met zijn ouders naar huis. Maar na een tour door Melbourne zijn we dan ook richting huis gegaan. Tom zat af en toe al te knikkebollen. Gelukkig kennen ze hier ook dips in de weg, dus zo af en toe werd hij wakker geschud. Kon hij weer even mee doen aan het gesprek, of niet Tom? Er waren dingen wat hij wist, maar dan wat er in die volgende zin gezegd was, had hij niet meegekregen.
Thuis nog even wat gedronken en gegeten. En dan om 3.30 vonden ook Inge en ik dat het tijd was om naar bed te gaan.
Saturday 15 August 2009
Eddie K
En dan was het eindelijk zover. Na al die weken wachten, mocht Gerrit naar zijn verjaardagskado. Ed Kowalczyk a.k.a. Eddie K trad op in The Forum in Melbourne.
We waren er nog nooit geweest, maar ik was gelijk onder de indruk van de sfeer. Het is een echt oud theater. Achterin heb je de tafels, dan komen er 2 rijen ovale tafels met banken en dan hadden ze op de dansvloer alleen stoelen. Even voor een indruk de link. The Forum
Wij zaten dus op de dansvloer, naast de bar. Wel zo makkelijk. Wat ook zo lekker is hier, dat je niet van die belachelijke prijzen betaald bij concerten. Dus je gaat niet met angst en beven wat bestellen.
Het was dus Eddie K akoestisch, met de liedjes van Live. En ik moet toegeven, ik was onder de indruk. Ik was bang dat de liedjes hun power zouden verliezen, maar niets was minder waar. Ik had alleen bij 2 liedjes dat ik echt wat miste. Van mij had hij dan ook nog wel even door mogen gaan. De sfeer was echt geweldig. Op het eind zat ook niemand meer op de stoelen. Nu gaat hij de studio in voor een soloalbum en ik ben benieuwd wat dat word.
En Gerrit....die was zo blij als een kind. En ik had hem geen beter kado kunnen geven.
We waren er nog nooit geweest, maar ik was gelijk onder de indruk van de sfeer. Het is een echt oud theater. Achterin heb je de tafels, dan komen er 2 rijen ovale tafels met banken en dan hadden ze op de dansvloer alleen stoelen. Even voor een indruk de link. The Forum
Wij zaten dus op de dansvloer, naast de bar. Wel zo makkelijk. Wat ook zo lekker is hier, dat je niet van die belachelijke prijzen betaald bij concerten. Dus je gaat niet met angst en beven wat bestellen.
Het was dus Eddie K akoestisch, met de liedjes van Live. En ik moet toegeven, ik was onder de indruk. Ik was bang dat de liedjes hun power zouden verliezen, maar niets was minder waar. Ik had alleen bij 2 liedjes dat ik echt wat miste. Van mij had hij dan ook nog wel even door mogen gaan. De sfeer was echt geweldig. Op het eind zat ook niemand meer op de stoelen. Nu gaat hij de studio in voor een soloalbum en ik ben benieuwd wat dat word.
En Gerrit....die was zo blij als een kind. En ik had hem geen beter kado kunnen geven.
Friday 24 July 2009
Collingwood-Carlton
Gerrit, die een groot Carlton-fan is, vond het tijd voor een wedstrijd Aussie Rules. En aangezien Collingwood-Carlton in de MCG was, had ik alleen nog de keuze: mee of thuis blijven. Aussie Rules vind ik nog wel aangenaam om te kijken, dus gingen we maar mee.
Nu even wat achtergrond informatie. Carlton-Collingwood is als een wedstrijd Ajax-Feyenoord. Met 1 groot verschil...de supporters zitten hier gewoon gemengd. Niets geen spreekkoren, provoceren of vechten. Gewoon met passie naar de wedstrijd kijken en gewoon schelden op degene die in het veld staan. Dat kan spelers, coaches of scheidsrechters zijn. Na die tijd ook gewoon zonder vechten, om de frustratie kwijt te raken, het stadion weer uit. Een genot om mee te maken.
Daarnaast doet Collingwood het al een paar jaar veel beter dan Carlton, toch heeft Carlton 1 kampioenschap meer als Collingwood. En dat steekt een beetje.
Maar nu wil het geval dat Carlton, na jaren onderaan de lijst te hebben gestaan, het dit seizoen het erg goed doen. Dus het beloofd weer een spannende wedstrijd te worden.
Het was wel lachwekkend, dat er een stel voor ons zaten en zij was voor Collingwood en hij voor Carlton. Voordat de wedstrijd begon en in het begin zat hij steeds vol vuur te roepen en te zingen en zei zij dat hij wat rustiger moest zijn. Maar halverwege toen Carlton echt steeds verder achter kwam, werd hij stiller en toen kwam zij los. Op een gegeven moment zaten ze daar heerlijk met elkaar over te ruziën. Dat noem ik nou een bonus voor de avond. Ik heb dan ook even heerlijk van ze zitten genieten.
Uiteindelijk werd de wedstrijd 40-94 voor Collingwood. Gerrit was niet blij met de uitslag, maar het was wel een leuke avond.
Nu even wat achtergrond informatie. Carlton-Collingwood is als een wedstrijd Ajax-Feyenoord. Met 1 groot verschil...de supporters zitten hier gewoon gemengd. Niets geen spreekkoren, provoceren of vechten. Gewoon met passie naar de wedstrijd kijken en gewoon schelden op degene die in het veld staan. Dat kan spelers, coaches of scheidsrechters zijn. Na die tijd ook gewoon zonder vechten, om de frustratie kwijt te raken, het stadion weer uit. Een genot om mee te maken.
Daarnaast doet Collingwood het al een paar jaar veel beter dan Carlton, toch heeft Carlton 1 kampioenschap meer als Collingwood. En dat steekt een beetje.
Maar nu wil het geval dat Carlton, na jaren onderaan de lijst te hebben gestaan, het dit seizoen het erg goed doen. Dus het beloofd weer een spannende wedstrijd te worden.
Het was wel lachwekkend, dat er een stel voor ons zaten en zij was voor Collingwood en hij voor Carlton. Voordat de wedstrijd begon en in het begin zat hij steeds vol vuur te roepen en te zingen en zei zij dat hij wat rustiger moest zijn. Maar halverwege toen Carlton echt steeds verder achter kwam, werd hij stiller en toen kwam zij los. Op een gegeven moment zaten ze daar heerlijk met elkaar over te ruziën. Dat noem ik nou een bonus voor de avond. Ik heb dan ook even heerlijk van ze zitten genieten.
Uiteindelijk werd de wedstrijd 40-94 voor Collingwood. Gerrit was niet blij met de uitslag, maar het was wel een leuke avond.
Sunday 12 July 2009
Er is er 1, oh nee 3, jarig.....
En langzaam aan kwamen er pakjes binnen voor Gerrit. En wat waren we blij met de dingen die we kregen. Alhoewel, er was iets waar ik (Demy) minder blij mee was....een DVD van Andre Hazes. Bedankt familie Vermeer. Hij is dan ook alleen voor als Gerrit alleen in de huiskamer is. Gelukkig maakte al het drop weer een beetje goed.
Net voor Gerrit's verjaardag kreeg ik plotseling een mail via Ticketek dat Ed Kowalczyk van Live aan een solotour bezig was en in Augustus in Melbourne zou komen. Het perfecte kado voor Gerrit dus. Dus iets waar hij nog even naar uit moet kijken.
Die avond kwamen Von en Bert eten. Aangezien we zaterdag al uit eten gaan om Von's verjaardag te vieren, besloot ik deze dag maar zelf te gaan koken.
Iedereen van deze kant, bedankt voor de kado's, telefoontjes en kaarten.
Dan hadden we die zaterdag dan de verjaardag van Von. Dus naar de Thai in Malvern. Er werd deze avond maar voor het gemak 3 verjaardagen gevierd. Dus naast Von, ook die van Andrew en Gerrit. Het was weer een BYO (BringYourOwn) dus iedereen had hun wijn/champagne meegenomen. Dus er was genoeg alcohol voor nog 3 verjaardagen. Het was een erg gezellige avond die afgesloten werd bij Louise en David thuis. Die hadden een heerlijk toetje gemaakt. Niet dat er veel plaats voor was.
Net voor Gerrit's verjaardag kreeg ik plotseling een mail via Ticketek dat Ed Kowalczyk van Live aan een solotour bezig was en in Augustus in Melbourne zou komen. Het perfecte kado voor Gerrit dus. Dus iets waar hij nog even naar uit moet kijken.
Die avond kwamen Von en Bert eten. Aangezien we zaterdag al uit eten gaan om Von's verjaardag te vieren, besloot ik deze dag maar zelf te gaan koken.
Iedereen van deze kant, bedankt voor de kado's, telefoontjes en kaarten.
Dan hadden we die zaterdag dan de verjaardag van Von. Dus naar de Thai in Malvern. Er werd deze avond maar voor het gemak 3 verjaardagen gevierd. Dus naast Von, ook die van Andrew en Gerrit. Het was weer een BYO (BringYourOwn) dus iedereen had hun wijn/champagne meegenomen. Dus er was genoeg alcohol voor nog 3 verjaardagen. Het was een erg gezellige avond die afgesloten werd bij Louise en David thuis. Die hadden een heerlijk toetje gemaakt. Niet dat er veel plaats voor was.
Subscribe to:
Posts (Atom)
