Luna Park

Aangezien we de Ryan's niet zo vaak zien, gaan we met ze mee naar Luna Park (meer een grote kermis). De kinderen weer even goed leren kennen en om nog meer bij te praten. Aangezien ze de weg niet kende hebben we ze eerst opgehaald en toen daarheen gereden. De jongens wilde gelijk bij ons in de auto, dus Ruby kon zonder veel problemen even slapen op de achterbank.
Toen we aankwamen wisten de jongens gewoon niet welke attractie te kiezen. Gelukkig hadden we de tijd. Al snel wilde ze eerst in de achtbaan. Ze waren stoere jongen en durfde dat wel. Stoer was het meest gebruikte woord van die dag. Watje was een goede tweede.

Na in een paar attracties geweest te zijn, hadden Ruth en ik meer zin om over de markt in St. Kilda te lopen. Dus wij met Ruby daar naartoe, terwijl de heren stoer mochten wezen.
Toen we terug kwamen vertelde Patrick dat Jacob in zijn pet overgegeven had. Dus toen hij eraan kwam lopen vroeg ik waar zijn pet was. Heel bedeesd zei hij dat hij over gegeven had. Dus zijn broertje Joseph vond dat een mooie gelegenheid om er weer even in te wrijven dat hij een watje was en Joseph stoer.
Toen had Jacob ook nog het idee dat hij mij wel aankon en me op de grond zou krijgen, want hij had judo gedaan. Binnen 10 seconden lag hij op de grond. Dus Joseph gelijk 'Verslagen door een meisje'. Om even een idee te geven hoe stoer zijn leefde voor hun.


Henry wilde ook overal in, maar helaas voor hem was hij voor sommige attracties te klein. Alleen in het spookhuis had hij zijn ogen dicht gehad. Maar toen Bert er later naar vroeg hoe het was zei hij heel stoer "Wat gewoontjes, nietwaar Gerrit?" Alleen daarom lagen we al 5 minuten slap van het lachen. Na zo'n middag heb je dan ook zere buikspieren van het lachen.
Rond 17.00 was het dan toch tijd om naar huis te gaan. De heren wilde weer bij ons in de auto. We waren bijna thuis toen Joseph wat raar begon te doen. Ik riep gelijk "De plastic tas", maar volgens Gerrit was hij gewoon gek aan het doen. Ja, alleen dan met echt overgeven. Dus aan de kant van de weg. Gelukkig door de tas was de auto redelijk schoon gebleven. Dus nu waren er 2 die niet zo stoer waren. Maar eenmaal thuis hadden ze weer praatjes zat.
Von had ook eten voor ons, dus bleven we maar eten. Tijdens het eten hadden de heren het hoogste woord en waren ze alles aan het vertellen aan Von en Bert wat ze allemaal gedurfd hadden. Daarna kregen we de competitie wie de raarste gezichten kon trekken. En niemand uitgezonderd mocht zijn best doen. Wat erg lachen was.
Na het eten was het dan toch tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan. Tot de Kerst, misschien eerder.
O ja, had ik al gezegd dat ik met stoere jongens op pad ben geweest?

Familie Ryan

Dit weekend waren Ruth, Patrick en de kids over van Tasmanië. Ruth is dochter van... We hadden ze al een tijd niet meer gezien, dus toen we gevraagd werden om met hun uit eten te gaan, waren we gelijk enthousiast. We hadden Jacod en Joseph al een paar keer gezien, maar Henry en Ruby kende we alleen van foto's. Na elkaar begroet te hebben, is het volgens mij niet meer stil geweest. Naast dat we heerlijk gegeten hebben was het ook erg gezellig. We zijn weer redelijk bijgepraat.

En wat worden die kinderen toch snel groot. Jacob zagen we voor het eerst toen hij 3 was en nu was hij al een echte tiener. Wel een tiener die niets van kussen wilde weten en waar jongens stoer waren en meisjes slap. Dat zal wel snel gaan veranderen.

Joseph was de eerste keer een baby en nu ook al zo groot. De laatste keer dat we hem zagen was hij 6 en nu alweer zo gegroeid.
We hadden ook Von en Bert een tijdje niet gezien, dus ook dat was weer even bijkletsen. We zijn de laatste tijd gewoon allebei druk geweest.

AFL Grand Final

Even wat over de Australian Football League, of op z'n Australisch gezegd, Aussie Rules. Aussie rules is populair in heel Australië, maar het leeft het meest in Melbourne. De meeste team's komen dan ook hier vandaan. Men zegd dan ook dat Aussie Rules in Melbourne niet een spel is maar een geloof.

Als je hier mensen leert kennen krijg je eerst de beleefde standaard vragen, maar dan snel komt al de vraag 'Welk team support jij?' En dan moet jij maar door hebben dat het om Aussie Rules gaat.
Voor diegene die geen idee hebben wat het is, het is een soort rugby met iets andere regels en ze spelen op een ovaal veld. Wat bij voetbal overtredingen zijn, is hier een legale teckel. En dit dan allemaal zonder beschermende kleding.
Elk jaar eind september heb je dan de Grand Final. En Melbourne word dan overspoeld door fans. En als je ziet hoe er hier naartoe geleefd word. De laatste weken gaat het al over niets anders. En dan in de laatste week begint de gekte. Op donderdagavond heb je de FootyShow. Noem het maar Studio Sport, de voorbeschouwingen. Deze show is er elke week, maar op deze dag word het uitgezonden vanuit het Telstra stadion. En deze zit dan gewoon vol.
Op vrijdagmiddag worden de 2 teams in auto's gezet en worden ze door de straten van Melbourne gereden.

En geloof het of niet, maar dan staan er echt veel mensen langs de weg. De kranten schrijven al dagen de voorpagina vol hierover.
Op zaterdag, DE DAG, beginnen de uitzendingen al om 8.30. En zo rond 13.00 sterven de straten langzaam uit. Om 14.30 begint dan eindelijk de wedstrijd. Rond die tijd is er bijna niemand meer op straat en zou je rustig 100km/u door de stad kunnen rijden zonder iemand te raken.
Dit jaar was de Grand final tussen Hawthorn en Geelong, oftewel de Hawk's tegen de Cat's. We supporten de Hawk's, alhoewel de Cat's favoriet zijn. De nummer 13 van Hawthorn was vorige week tijdens de halve finale aardig geraakt. Meneer spuugde bloed, maar ging niet van het veld af. Even de mond spoelen en weer door. Achteraf bleek hij een gebroken rib te hebben. Dan zal hij met de finale wel niet mee doen. Mooi mis, meneer stond op het veld. Hij liet zich de finale niet ontzeggen. Die instelling zouden sommige voetballers eens moeten hebben.

De wedstrijd was in het begin zeer spannend en ging gelijk op maar in de tweede helft begon Hawthorn het betere spel te krijgen en was het niet echt spannend meer.
De wedstrijd werd gewonnen door Hawthorn met 115 v 89.

Voor wat beelden kijk dan hier....http://bigpondvideo.com/AFLTV/79096
Het mooie van deze sport is wel dat de supporters van de twee teams gewoon door elkaar zitten zonder problemen. Daarbij hebben ze hier ook geen gracht en zou men zo het veld op kunnen. Wel even wat anders als dat we gewend zijn.

Onverwacht uitje

Vrijdagmiddag werd ik plotseling gebeld door Gerrit. Hij en Oliver (een collega) hadden zin om 's avonds uit eten te gaan in Melbourne centrum. Daarbij zouden Oliver en Evaline ons wat mooie plekken in het centrum laten zien. Of ik daar zin in had. Natuurlijk. Daar ben ik altijd voor te vinden.

Dus om 17.30 pikte ik eerst Evaline op en daarna gingen we richting de mannen. Aangezien het morgen de Grand Finals waren, was het wat drukker op de weg. Maar na een alternatieve route kwamen we er toch. Eerst gingen we dan een wandeling maken door het stadscentrum.

We kwamen uit in een winkelcentrum waar ik het bestaan niet van wist. Als je buiten langs loopt heb je geen idee dat er zo'n groot 3 verdiepingen hoog, overdekt winkelcetrum zit. Dat verbaasd me steeds weer. Als je niet door iemand die het hier kent meegenomen word, zie je de helft van de stad niet.

We kwamen uit bij een grote opening. Als je dan naar beneden kijk zie je daar een oude fabriek met hoge schoorsteen, die ze gerenoveerd hebben en dan midden in dat winkelcentrum als hoogtepunt hebben staan. Echt geweldig om te zien.

Niet alles gaat verloren aan de vernielzucht van projectontwikkelaars en architecten. Daarboven was dan een grote glaskoepel voor het lichtinval. Dit is iets waar ze naar mijn idee trots op mogen zijn.

Daarbij hadden ze dan nog wat extra's voor de toerist. Tegenover de fabriek hadden ze dan een klok die elk uur Waltzing Mathilda speeld, met de daarbij rond draaiende vogels. Kitch ten top.

Daarbij weten we nu ook dat je een Art Deco tour door Melbourne kunt maken en daarvan hebben we een paar gebouwen gezien. We werden op veel meer dingen gewezen. Veel weetjes, zoals de ontmoetingsplekken 'Onder de klokken' en 'bij de portemonnee', en de oude en nieuwe bibliotheek. De oude steekt met een punt uit het voetpad voor de nieuwe bibliotheek. Dat is de humor van de Australiërs.

Toen we dan uiteindelijk aan het eten zaten wisten we veel meer over Melbourne. Tijdens het eten kwam het dan op verschillen in de culturen. Wij met onze Nederlandse achtergrond, Evaline Italiaans en dan de Australische cultuur. Er zijn veel verschillen, maar ook veel overeenkomsten. Vooral omdat door de verschillende culturen die hier zijn, zo zijn eigen mix opleverd.

Het was dus een heerlijke avond die zeker voor herhaling vatbaar was.

Tesselaars Dutch Weekend

In de omgeving van de Mount Evelyn zitten veel Nederlandse tuinders. Eén daarvan zit in Monbulk en is Tesselaar. Deze staan bekend om hun tulpenvelden en hun speciaal georganiseerde weekenden.

Dit weekend was het thema Nederland. Naast Nederlandse muziek, klompendans en wat levensmiddelen waren er ook kroketten en frikandellen. Aangezien Gerrit wel weer eens zin had in een frikandel zijn we maar even gaan kijken. We waren er net voor 12.00 en het was nog redelijk rustig. Na 15 minuten rondlopen hadden we het eigenlijk al wel gezien, maar eerst moesten we nog frikandellen.

We weten weer hoe ze smaakten en na een laatste rondje gingen we weer naar huis. We hadden al het idee dat het drukker werd, maar toen we buiten het terrein kwamen hadden we pas door hoeveel drukker. Hele rijen om naar binnen te komen, auto's die op zoek waren naar een parkeerplek en er kwam ook nog eens bus na bus na bus het terrein op rijden. Blij dat wij richting huis gingen.

Tuin

Ik heb intussen wat veranderingen doorgevoerd in de tuin. De vorige eigenaren hadden nog nooit van snoeien gehoord. In de voortuin heb ik ook eerst eens de berken aangepakt. De takken zaten tot onder aan de stam. Dus eerst eens wat takken weg gezaagd. Nu hebben we weer een fatsoenlijke vorm in de bomen.
Ook de rozen langs de schutting hadden nog nooit een snoeischaar gezien. Ze waren zo raar gegroeid dat er geen eer aan te behalen was. Dus de schop erin en eruit ermee. De nieuwe zijn weer in bestelling.
Daarnaast hadden ze ooit wat struiken gepland die ook elke vorm kwijt waren. Daarbij stonden ze ook op een plek waar gewoon niets hoord. Dus je raad het al... die zijn er ook uit. De tuin knapte daar gelijk van op.
Wat klei van de achtertuin is naar voren gereden om het een beetje op één niveau te krijgen. Dit was geen gemakkelijke klus. De klei is hier zo hard, de schop is bijna de grond niet in te krijgen. Klei scheppen in de Betuwe was zwaar, maar hier is het even een graadje erger. Deze klei moet dan ook flink vermengd worden met zand.
Nog even op mijn bestellingen wachten en dan ben ik naar mijn idee redelijk tevreden over de voortuin.
De achtertuin word een ander verhaal. Even afgraven gaat door die klei niet zo makkelijk, dus dit mag iemand voor ons gaan doen. Vooral dat zwembad mogen ze uitgraven. Daar moeten we nog even wat offertes van gaan aanvragen. Maar dat moet ook binnenkort gaan gebeuren.
Daarnaast ben ik ook nog aan een groentetuin begonnen. Ja, ik schrok er zelf ook van. Maar we hebben genoeg plek en vers is toch altijd het lekkerste. We beginnen voorzichtig aan. Eerst beginnen we met wat kruiden, sla, komkommer, paprika, prei, aardbeien en ook nog frambozen. Aangezien ik zaden heb ipv plantjes heb ik het eerst in klleine bloempotten gezaaid. Deze zijn nu zover uitgekomen dat ik ze aankomende week kan gaan uitplanten. En aangezien we hier nogal wat wildlife hebben die dol is op vruchten en groenten heb ik een geraamte gemaakt van hout en daar een net overheen gespannen. We zullen zien of dat voldoende helpt.

Afspraken

Via het forum kwam ik in contact met iemand die hier 'in de buurt' woonde en na wat heen en weer mailen besloten we om elkaar een keer te treffen voor een kop koffie. Afgelopen dinsdag was het dan zover, om 11.00 zou ik Sigrid ontmoeten in Croyden. We gingen zitten, begonnen met kletsen en voor we het wisten was het was het voor haar alweer tijd om de kinderen van school te halen. Ik schrok gewoon dat het al na drieen was. Het was heerlijk om even ervaringen uit te wisselen en tips krijgen/geven van wat er hier in de buurt te krijgen of te doen is. Zeker voor herhaling vatbaar.
Toen we in 2005 hier op vakantie waren, zijn we bij David Jones in Melbourne naar de Spring Flower Show gaan kijken. Door de hele winkel staan dan prachtige bloemstukken.
Ik had het er al eens met Louise (ja inderdaad, dochter van.....) over gehad en hadden toen afgesproken dat we dit jaar met z'n 2en zouden gaan. Ze had op tv gezien dat de Flower Show weer begonnen was, dus wij afgelopen vrijdag op pad. Komen we aan in de David Jones in de CBD is er geen bloem te vinden. Bleek dat het op de tv over de David Jones in Sydney ging. We hebben zo gelachen. Na navraag bleek de Flower Show al 2 jaar niet meer hier word gehouden. Dus zijn we als straf maar gaan winkelen en lunchen. Dat was natuurlijk heel vervelend. Met daar tussendoor dan de flauwe grappen over prachtige bloemstukken. Uiteindelijk was het dan nog een heel geslaagde dag.

Healesville Sanctuary

Het was zondag en wat zouden we eens gaan doen. Ik had geen zin in een eind rijden. Dus na wat denken, dachten we plotseling aan Healesville Sanctuary Link. Met 20 minuten rijden is het goed te doen. En als het niet veel bijzonders was konden we nog altijd de winkelstraat van Healesville bekijken.
Al vrij snel waren we onder de indruk. Er was veel te zien en daarbij waren er ook op tijden uitleg/demonstratie van dieren.
Toch had je het idee dat je door een park wandelde waar je af en toe naar dieren geleid werd. Ook was goed te merken dat het lente word. Hoeveel parende dieren we wel niet gezien hebben. Emoe's, hagedissen veranen die 'elkaar warm hielden', schildpadden die met het voorspel bezig waren, het was een echte biologieles. We zijn weer helemaal op de hoogte.

Daarnaast hebben ze ook nog opvang van dieren die gewond zijn of kleintjes waar de moeder van is overleden. Daarvoor kun je naar de Australian Wildlife Health Centre om ze te bekijken + uitleg.

Dus het was zeker de moeite waard en we kwamen niet meer toe aan winkels kijken in Healesville.