Vandaag was Gerrit dan jarig. De eerste keer zonder ouders, familie en vrienden. Maar wel met nieuwe familie en vrienden in Australië. Heerlijk met z'n allen uit eten in Camberwell bij de Afghaan. Zo heb je toch het gevoel dat je jarig bent. Hij kreeg van Bert en Von een schop om in de tuin te werken. Was dat een hint??? Rachel had vernomen dat Gerrit van short black (espresso) houd dus kreeg hij de daarbij behorende kopjes. Meneer wilde geen kado's, maar is uiteindelijk toch nog aardig verwent. De vraag was of de kinderen van Aron en Rachel wel Afghaan lustte, maar dit pakte heel goed uit. Ze hadden nu dingen gegeten die ze anders niet uitgeprobeerd zouden hebben en ze vonden het nog heerlijk ook.
Toch is Nederland hem niet vergeten. Van veel een kaartje of e-mail gekregen en ook de nodige kadootjes waren opgestuurd. Waarvoor onze dank. Het werdt erg door Gerrit, maar ook door mij gewaardeerd. Toen we uiteindelijk na ons etentje thuis kwamen, was het tijd voor de telefoontjes. Voordat we iedereen gehad hadden, was het alweer ver naar 12.00. En ja inderdaad, we hebben weer telefoon. Niet onze schuld (dat wisten we al), maar een foutje in de centrale kast van Testra (ongelovelijk. we zijn nog over de schok heen aan't komen). Dus we zijn weer te bereiken.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment