Telefoon..... of toch niet?

Afgelopen maandag kregen we dan onze telefoonaansluiting. Ze komen binnen, controleren met een telefoon of je aangesloten bent ze gaan weer en je bent in 2 minuten $150,00 armer. Telstra helpt je graag. Natuurlijk zijn er andere providers in Australië, maar als je in het 'buitengebied' woon word het een ander verhaal. De andere providers zijn wel hun netwerk aan het uitbreiden, maar ze komen pas volgend jaar in de buurt. Dat duurd toch net even te lang.
Nou zou je denken.... zo die zijn snel aangesloten, dat hebben ze mooi voor elkaar. Dat dachten we ook. Donderdagavond nog een tijdje (2 uur) met m'n oom aan de telefoon gezeten. Erg gezellig allemaal. Maar dan wil je je ouders bellen die terug komen van vakantie, heb je plotseling geen kiestoon meer. Dan maar even bellen met Telstra. Na de nodige vragen beantwoord te hebben, kregen we te horen dat waarschijnlijk onze telefoon het probleem is, want hun kunnen gewoon contact krijgen met onze lijn. Dat klopt... de telefoon gaat over, maar als je hem opneemt gebeurt er niets. Dat was duidelijk. Het was de telefoon. Dus wij een andere telefoon geregeld en weer proberen. Nee hoor. Nog steeds hetzelfde probleem. Dus maar weer bellen. Dit was toch wel heel vreemd....want hun konden gewoon contact krijgen met onze lijn. Maar ze zouden een monteur sturen.....Dinsdag. Maar we zouden het graag zo snel mogelijk weer gemaakt willen hebben, zodat we naar Nederland konden bellen. Helaas...dinsdag. We moeten dan maar met ons mobiel bellen. Tuurlijk, dat kost niets. Kregen we ook te horen als het aan ons lag we natuurlijk kosten berekend. Tuurlijk...ik had niet anders verwacht.

Dag van de sleutel

Eindelijk was het dan zover. Vandaag kregen we dan eindelijk de sleutel. Om 10.30 was de overdracht en om 11.15 mochten we dan de sleutel op halen bij de makelaar. We bezitten weer een huis.
Ik had deze week geregeld dat alles vandaag werd geleverd. Want ik had in gedachte om er gelijk te blijven. Resultaat..... ik moest als een gek gaan schoonmaken. Ik had het geluk dat alles al schoon was, dus er was niet veel meer nodig dan een doekje er over heen halen en te stofzuigen. Gelijk werden de eerste dingen in de vaatwasser gezet en draaien maar. Intussen de kastjes schoonmaken, zodat gelijk alles ingeruimd kon worden. Aangezien ik toch druk bezig was met schoonmaken, ging Gerrit maar de laatste spullen bij Von en Bert halen.
Het bed zou tussen 13.00-14.00 bezorgd worden. Om 12.55 stonden ze voor de deur. Dat begon al goed. Beddegoed was al gewassen. Dus binnen een half uur was het bed in elkaar gezet en opgemaakt. Even de nachtkastjes in elkaar zetten, schemerlamp erop en we kunnen vanacht hier blijven slapen. Missie al volbracht.
Intussen was Gerrit ook weer terug. Alle spullen waren nu hier. Het was wel leuk om alles uit te pakken. Het was voor mijn gevoel een verjaardag met heeeeeel veel kadootjes.
Tot 15.30 had ik nog niets gehoord van Bay Leather Rep. en die zouden 's ochtends bellen hoe laat ze zouden komen. Dus ik maar even bellen. Ze waren verbaasd dat ik nog niets gehoord had en namen even contact op met de koerier. Die zou er met een uurtje zijn. Intussen belde de Good Guy's dat ze er ook over een uurtje waren. De Good Guy's waren er uiteindelijk om 17.00 Alles werd netjes op de plek gezet. Ik was intussen een kast voor de slaapkamer in elkaar aan het zetten, waar de tv op moest komen. Intussen was Gerrit achter mij aan het drentelen, want de samenvatting van het EK voetbal kwam om 17.30 op SBS. Dus of ik even de tv wilde installeren. Natuurlijk Gerrit, maar eerst deze kast in elkaar, zodat de tv daarop kan. Om 17.25 kon Gerrit dus tv kijken. Maar intussen nog steeds geen meubels. Nog maar een keer bellen. Nu waren ze zeer verbaasd. 'Zijn ze er nog steeds niet?' Dus weer werd de koerier gebeld en hij had wat problemen met het verkeer. Hij hoopte er nu binnen een half uur te zijn. Het werd uiteindelijk 18.45 Eindelijk hadden we meubels om op te zitten. Ik had al weken geleden bedacht hoe het moest komen te staan. Dus het was gewoon op de plek zetten. Alles stond zo op de juiste plek en zag goed uit. Terwijl ik de tafels in elkaar zette was Gerrit maar eten halen. In koken had ik niet zo'n zin meer. Na het eten nog wat spullen op de plek gezet en om 21.30 vond ik het wel genoeg. Het meeste was gedaan en de rest komt morgen wel.

Dag na het doorzakken

Wat ik al vermoedde , gebeurde ook. Ik had last van hevige spierpijn. Maar geen tijd om zielig te zijn. Ik had een auto om in te pakken. Dus na een paar boodschappen de auto achteruit op de dam gezet en inpakken. Eerst maar beginnen met wat zware spullen op de bodem. Achter het huis bij Bert en Von word momenteel gebouwd. De metselaar(Matthew) zag mij tobben en hielp mij om de tafel in de auto te leggen. Zeer vriendelijk. Je wil je als vrouw zijnde niet laten kennen, maar als een hele zware tafel die jij met moeite in de kruiwagen krijg, opgepakt word en even in de auto word gelegd, word je toch even heel blij. Ik had een beetje in mijn hoofd wat in de auto kon, maar ik bleef maar plek over houden. Steeds ging ik weer het huis in om meer te halen. Matthew zei later tegen Gerrit dat hij met verbazing had staan kijken wat ik in die auto stapelde.
Om 15.30 was de auto dan echt vol. Ik had in gedachte dat we een paar keer heen en weer moesten rijden, maar het ziet er naar uit dat Gerrit nog maar één keer terug moet.

Doorzakken

Alle nodige dingen waren aangeschaft en was er even niets anders meer te doen voor mij dan wachten op de sleutel. Bert was druk bezig met een schoorsteen af te breken. Een klus wat niet echt opschoot voor hem en het was veel klimmen. Dus ging ik hem maar helpen. Hij steen voor steen afbreken en de mortel eraf hakken en dan via een slide naar beneden laten glijden. Daar stond ik netjes te wachten om de stenen netjes weg te halen en te stapelen. Aangezien er steeds wat tijd tussen zat, ging ik maar de zolder op om de mortel die in de emmers gedaan werd, naar beneden te dragen. Er lag bijna over de hele zolder een vloer maar aan de rand niet. Geen probleem, je loopt dan gewoon over de balken. En daar ging het net mis. De eerste stappen gingen goed, maar toen gleed ik van een balk. Resultaat...... een been door het plafond. Want dat is hier niet meer dan een paar latjes met pleister er tegenaan.

Kortom, een enorme zooi. Ik had dus wat extra te doen. Gelukkig reageerde ik snel en kon ik mezelf opvangen. De enige schade was een stukje vel van de hand en een blauwe plek. Niets te klagen dus. Alleen ook Bert wat extra werk bezorgd. Volgens hem was het zo gerepareerd en viel het wel mee. Hij moest daarnaast toch het plafond door trekken, omdat de schoorsteen daar dus weg gehaald werd. Weer een geluk bij een ongeluk.

Even een foto inlijsten.

Na 3 weken shoppen is het nu dan toch wel compleet. We hebben nu toch het meeste wel. En de rest moet echt gekocht worden als we daar zitten. Dan zie je pas echt wat je nog mis en welke lege plekken nog opgevuld moeten worden. En aangezien Bert en Von nu op vakantie zijn en ik alle ruimte heb, ben ik maar begonnen met de voorbereidingen. Foto's bestellen voor de fotolijsten, Al het linnen een keer wassen en dan natuurlijk ook strijken. Het meeste is al uit de verpakingen gehaald, wat veel ruimte opleverd.
Gisteren kon ik dan m'n foto's ophalen. Natuurlijk gaan we het dan gelijk inlijsten. Dus het glas eruit halen om schoon te maken. Het glas wilde er niet uit en voordat ik het terug kon leggen zei het 'knak'. Even flink staan mopperen op mezelf en naar de winkel gegaan om even nieuw glas te halen. Dat was niet heel makelijk, want het was de maat 50 cm x 50 cm. Niet voorradig in de meeste winkels. Maar ik wist dat Ikea van die goedkope cliplijsten had, dus gingen we daar maar eens kijken. Gelukkig bied Ikea in veel gevallen een oplossing en nu ook weer. Dus blij ging ik naar huis. Glas schoongemaakt en klaar om in de lijst gelegd te worden. Past het niet in een hoek. Er zat dus een fout in de lijst. Daarom wilde de andere ruit er niet uit. Dus ik in de schuur van Bert op zoek naar hamer en beitel. De schuur van Bert ziet er net zo uit als de garage van pa, dus bekende weten wat het voor'n klus was om het te vinden. Alleen hun weten er de weg in. Afijn uiteindelijk de lijst aangepast en de ruit kon erin. Foto erin en de achterzijde erop. Even vast maken en toen met het laatste tikje zei de ruit weer 'knak'. Er werden hier even wat woorden de lucht ingeslingerd. Te laat om even een nieuwe ruit te halen. Dus de hele avond gefrustreerd naar een gebroken ruit zitten kijken. Na weer een bezoek aan Ikea is het dan eindelijk klaar. Maar goed dat we dicht bij de Ikea wonen.