Wat ik al vermoedde , gebeurde ook. Ik had last van hevige spierpijn. Maar geen tijd om zielig te zijn. Ik had een auto om in te pakken. Dus na een paar boodschappen de auto achteruit op de dam gezet en inpakken. Eerst maar beginnen met wat zware spullen op de bodem. Achter het huis bij Bert en Von word momenteel gebouwd. De metselaar(Matthew) zag mij tobben en hielp mij om de tafel in de auto te leggen. Zeer vriendelijk. Je wil je als vrouw zijnde niet laten kennen, maar als een hele zware tafel die jij met moeite in de kruiwagen krijg, opgepakt word en even in de auto word gelegd, word je toch even heel blij. Ik had een beetje in mijn hoofd wat in de auto kon, maar ik bleef maar plek over houden. Steeds ging ik weer het huis in om meer te halen. Matthew zei later tegen Gerrit dat hij met verbazing had staan kijken wat ik in die auto stapelde.
Om 15.30 was de auto dan echt vol. Ik had in gedachte dat we een paar keer heen en weer moesten rijden, maar het ziet er naar uit dat Gerrit nog maar één keer terug moet.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment