Genoeg te doen

Een paar dagen verder en al weer redelijk wat gedaan. Ten eerste zijn we weer naar Spike geweest. Hij was bijna niet meer te herkennen. Hij bleef maar aan het blaffen naar de hond naast hem en was erg nerveus. Nou ja… blaffen kon je het niet echt meer noemen. We zijn toen uit het zicht gaan zitten van de andere hond en toen kalmeerde hij al snel. Het punt is dat hij naast een enthousiast, blafferig, nerveus en actief puppy zit die alleen maar loopt te springen om Spike te zien en dan met regelmaat blaft. Niet echt een goede combinatie dus. Gelukkig was Spike kalm nadat we weg gingen.
Vrijdagavond zijn we wezen eten met Rachel, Aron en hun 4 kinderen. Rachel is de dochter van Bert en Von. We gingen naar hun favoriete restaurant. De hoeveelheid die je daar kreeg was echt niet normaal. Ik zag een bord voorbij komen en besloot geen voorgerecht te nemen. Met het bestellen kwam de vraag ‘normale portie of klein?’ Doe maar klein. Het bord dat ik voor me kreeg was echt niet normaal. Nog maar eens gevraagd of dit klein was. ‘Ja, dit was klein’. Dit was nog steeds een hoeveelheid waar twee man voldoende aan had. En dat dan voor $11,- zo’n €7,-. Echt niet meer normaal. Dit had meer weg van Amerika.
Zaterdagavond zijn we naar de Melbourne Zoo geweest. Daar traden de Hard Knocks op. Dit is een koor van ex-verslaafden en daklozen. We waren daar met Bert en Von, Louise en David en Sam en Andrew. Louise is de dochter van…Het optreden was niet van erg hoge kwaliteit, maar het was erg gezellig. Het begon om 18.00 en iedereen het dus hun stoeltjes/kleden bij zich en de picknickmanden en zaten we dus allemaal gezellig op het gras. De sfeer was goed en heb me dus ook prima vermaakt. Het was toch wel heel mooi dat je tijdens het optreden regelmatig het diepe gebrul van de leeuwen hoorde. Een leuke avond uit dus.
Zondag hebben we voor de verandering maar eens gepicknickt in een park. We waren er rond 18.30 dus de ergste hitte was al weg. We zaten heerlijk aan de Yarra River te eten. Tijdens het eten werden we door een aangenaam publiek verrast. Zo kwamen er even wat eenden langs, een paar geelkuif kaketoes kwamen even drinken en na nog wat vogels gezien te hebben werden de vleermuizen wakker. Groot formaat vleermuizen dan. Ze scheerden net over het water en kwamen echt in 100-tallen. Het was een prachtig schouwspel. Jaaa… het is verschrikkelijk zo’n week in Australië.