Slot Tasmanië

En toen was het alweer tijd voor Gerrit om terug te gaan. Dus dinsdagmorgen ging hij vroeg op pad.
Die dinsdag ging ik met Joseph naar de film 'RACE TO WITCH MOUNTAIN'. Wat zal ik er van zeggen. Het is een leuke film voor iemand van bijna 10 jaar.
Na de film heb ik hem op McDonalds getrakteert. Je begrijpt het, ik kan niet meer stuk.
Toen we thuis waren was hij zo passioneel over de film aan het vertellen dat ik even dacht 'Ik zou willen dat ik DIE film gezien had'. Hij vond het duidelijk een geweldige film.
En om deze dag goed af te sluiten heb ik samen met Joseph voor de familie pannenkoeken gebakken. Eerst dacht ik wel even 'Laat mij dat maar alleen doen', maar ik heb me ingehouden. Af en toe moet je even wat dingen toelaten om dan halverwege te genieten van het samen bezig zijn in de keuken.
Die woensdag begon goed. We hadden 's nachts erge onweersbuien gehad en zaten nu zonder stroom. Gerrit heeft wel geluk gehad dat hij overdag op de boot was en niet 's nachts, want dan was het een roerige vaart geweest. Maar goed, geen stroom dus dan ook geen koffie, warme douche, enz. Dus na wat behelpen, besloten we naar Devenport te rijden om daar wat warms te drinken en te lunchen. En als we er dan toch zijn, gingen we gelijk maar even winkelen. Aangezien de kinderen wat onrustig waren die dag en Jack had verteld dat de film 'The Wild' geweldig was, heb ik deze maar gekocht, zodat ze die middag rustig zouden zijn. Nu maar hopen dat we weer stroom hebben.
Voor Ruby had ik nog een klein tasje gekocht, waar ze sindsdien de hele tijd mee rondloopt. Zelfs als ze in bad gaat moet hij nog in het zicht liggen.
Die avond heb ik mijn beruchte pastaschotel gemaakten het is nu officieel ik ben aangenomen als kok bij de Ryan's. Henry kwam zelfs een knuffel geven voor zulk lekker eten. Meer heeft een mens niet nodig.
Dan is het donderdag en is het de dag dat ik weer naar Melbourne zou gaan. De vlucht was om 18.20 dus ik had nog wat tijd. Eerst wilde ik nog wat winkelen in Launceston, maar deze dag stond in het teken van harde regen. Dus gingen we rond de middag richting Launceston, waar we lunch hadden. Aangezien het weer niet beter werd besloot ik maar richting de Gardiner's te gaan. Madeline zou me namelijk op het vliegveld afzetten. Dus nu was het dan tijd om afscheid te nemen van de Ryan's. Het was een heerlijke tijd met hun. Ik heb ervan genoten.
Bij de Gardiner's heb ik met Jack, Thomas en Grace kaartspelletjes gedaan. Ik geloof dat we wat luidruchtig waren, want Rodney kwam af en toe even kijken wat er aan de hand was. Maar we hebben dan ook zo gelachen om Grace haar manier van bluffen. Duidelijk geen pokerface.
Nadat Madeline thuiskwam van werk, zijn we vrij snel vertrokken richting vliegveld. Onderweg hebben we Sebastian nog even opgepikt van de peuterspeelzaal. Toen die eenmaal in de auto zat, kregen Madeline en ik niet echt de kans meer om te praten. Sebastian had graag het woord. Dus besloot Madeline nog maar even mee te gaan om samen even wat te drinken. Toen was het toch echt tijd om naar de gate te gaan. Ik was al door de tassencontrole toen ik plotseling Sebastian aan mijn been had hangen. Meneer wilde nog een kus. Dus kreeg ik zo'n 'heerlijke' natte kus voor onderweg.
En dan ben je weer thuis en dan ik het zo rustig in huis, maar aan de andere kant geniet ik van.....STILTE.