Tasmanië deel 2

We hadden nog wat meer dagen op Tasmanië die ook gevuld moesten worden. Dus 2e kerstdag/Boxing day is Gerrit met de mannen/jongens wezen golfen. Iets waar men echt van genoten heeft. Vol verhalen komt men terug van de golfbaan. De dames hebben zich maar vermaakt met de kleinere kinderen in het zwembad. Aangezien ze je echt blijven vragen of ze op je schouders mogen, vond ik het tijd voor iets anders. De clubs stonden er nog, dus zijn Gerrit, Ben en ik wezen golfen. Voor mij was het de eerste keer en het ging helemaal niet slecht. Er vloog geen gras over ons hoofd en de bal ging ook nog eens de goede kant op. Alleen had ik graag wat langere slagen gehad en op de green wat meer gevoel van snelheid. Maar al met al een hele leuke middag.

Daarnaast hebben we gewinkeld ('Underbelly uncut' gekocht) op bezoek geweest bij Mad en Rod en nog wat rond gereden. En daarbij ontdekt dat Tasmanië toch een heerlijk eiland is. Mooie natuur en heerlijk rustig en relaxed.

Nu nog even over Underbelly. Nog niet zo lang geleden was er een echte onderwereld-oorlog aan de gang in Melbourne. Nu is daar een serie van gemaakt die in heel Australië gezien kon worden en verkocht is, behalve in Victoria. Tegenwoordig kun je wel de serie kopen, maar hier is flink in geknipt en daardoor een stuk minder mooi. Dus nu we 'Uit de staat' waren, hebben we eerst maar eens de serie gekocht. Patrick (van Ruth) is politieman en wist ons te vertellen dat het heel realistisch verfilmd is. Dus we zijn benieuwd. Kijken of alle positieve verhalen waar zijn.

Tasmanië

En dan heb je een paar dagen om even je huis schoon te maken en nog wat dingen te regelen en dan ga je alweer richting Tasmanië. Heerlijk kerst vieren met de familie. We hadden 4 huisjes op Grindawald. Von en Bert hadden de zoon van Karen (Ben) in hun huisje. Dan had je nog een huisje waar Louise, David en kinderen zaten. Tegenover ons zaten Ruth, Patrick en de kinderen. En overdag kwamen Madeline, Rodney en de kinderen om dan 's avonds weer naar huis te gaan. Dus het waren gezellige avonden waar veel gedronken, gepraat en gelachen werd.
Op de 1e kerstdag zouden we een picknick doen. Hier in Australië is de lunch de belangrijkste maaltijd. Iedereen zou z'n eigen dingen meenemen, dat kwam op een tafel en dan zou iedereen gewoon kunnen pakken waar hij/zij zin in had. Dus ik ging die ochtend met David op zoek naar een mooie plek voor de picknick. We waren het er al snel over eens, onder de boom naast de golfbaan. Dus zijn we er maar wat picknicktafels neer gaan zetten. Toen konden we met de voorbereidingen gaan beginnen.

Tafel staan klaar, dus het eten kan erop. Natuurlijk werd er steeds weer even gekeurd wat erbij kwam. Eén ding werd al snel duidelijk.... we hadden veel te veel.

Nu alles klaar stond was het dan tijd om de champagne te ontkurken. Alle kinderen op een rij en vangen.

En dan is het eindelijk tijd om te gaan eten. Een maaltijd die uiteindelijk tot 17.00 duurde.


Na dat vele eten en drinken was het tijd voor wat beweging. Dus ging men eerst cricket spelen (Ja, zelfs Gerrit heeft zich eraan gewaagd) en na het toetje was het tijd voor het zwembad.

KerstKermis

In Australië word er net even iets anders tegen het huis versieren aangekeken dan in Nederland. Waar je in Nederland uitzondering bent, is hier heel normaal. Even 2 foto's voor een indruk. Dit is nog vrij sober. Er zijn genoeg die nog een stapje verder gaan, maar door tijdgebrek heb ik daar geen foto's van kunnen maken. In Ivanhoe is er zelf een straat helemaal versierd. Zo extreem dat er zelf borden zijn die je ernaar toe leiden. Je kijkt dan ook je ogen uit.

Vliegreis

Tijdens beide vluchten zit je dan tussen allemaal vreemden. Leuk om even mee te praten, maar na een tijdje ga je dan toch maar films/series kijken en......... foto's maken.

Een mijn in South Australia

Na lange tijd van droogte dan eindelijk regen in het noorden van Western Australia.

En dan door de wolken eindelijk weer thuis.

3 weken vliegen voorbij

Waarschijnlijk ging het volgens ma niet snel genoeg, maar dan toch begon ze zich weer te herstellen. De operatie was haar zwaar gevallen. De hartoperatie had ze minder zwaar gevonden. Ik moet zeggen dat ze daar ook sneller weer van opknapte en sneller weer uit bed was.
En dan voor je het weet is Jowannie weer naar Ierland en ma weer thuis. Nog even een paar dagen de tijd om voor haar te zorgen, nog even snel bij wat vrienden op bezoek gaan en dan voor je het weet is het weer tijd om naar huis te gaan.
Het was leuk om weer iedereen te zien en even bij te kunnen praten, maar ik was toch weer blij om op het vliegtuig te kunnen stappen. Op naar huis.

Operatie

En dan gaat eindelijk gebeuren waar we (Jowannie en ik) voor terug kwamen. Op 10 December was dan de operatie. We hadden de dag ervoor te horen gekregen dat ze als eerste (8.00) aan de beurt was. Om 8.30 belde ma al dat het rond 10.30 kon worden, door een spoedoperatie die ze die nacht hadden gehad. Daarna werd het 13.00. Toen we niets meer hoorde, waren we ervan overtuigd dat het rond die tijd begonnen was. Dus je rekend er 7 uur erbij, dus rond 20.00 zou het klaar moeten zijn. Dus na lang wachten en proberen relaxed te blijven, werden we rond 19.30 toch wel wat zenuwachtig. Om 20.00 nog geen nieuws. "Ok, ze moeten eerst nog hun dingen erna doen", denk je dan, dus blijf je rustig wachten. Maar om 20.30 word je toch wat nerveus. Rond die tijd gaan ook mensen bellen hoe het gegaan is, dus snel antwoorden en weer ophangen. Om 20.45 kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje. Ze waren uiteindelijk om 16.45 begonnen en alles was goed gegaan. Dus snel in de auto en op naar het ziekenhuis. Gelukkig was ze al bij kennis en aanspreekbaar. Ze had erge spanningen in de beenspieren, dus werden Jowannie en ik gelijk aan het werk gezet. Maar naar een tijdje masseren, moet je toch echt weer naar huis. Gelukkig is die spannende dag dan eindelijk voorbij.

Verjaardag oma

Het geluk wilde, dat in de tijd dat ik terug ben, oma jarig is. Dus deze zondag heb ik in één keer bijna de gehele familie weer gezien. Het was erg gezellig en vooral druk. Het was een huis vol en dat de hele zondag door. Maar nu had ik mooi de gelegenheid om iedereen weer te zien en te spreken. Al werd dat met iedereen praten wat moeilijker. Maar ik ben weer een beetje bij met de nieuwtjes en heb weer even de gezichten gezien.
En voor je het weet is het allemaal alweer geweest en duurt het weer een tijd voordat je iedereen weer ziet.

Weekje bestraling.

Deze week was dus elke dag heen en weer rijden naar Utrecht voor de bestraling. Ik ging dan mee al begeleiding. Ondanks dat het maar een behandeling van 10 minuten is, ben je er toch een halve dag druk mee. Op wat spierpijn in de benen na heeft ze weinig last gehad. Dus het eerste deel zit erop.
Donderdagavond is Jowannie ook aangekomen, dus het gezin is weer compleet. Vrijdag ging Jowannie dus mee met het bestralen. Dus nu wachten we op de operatie, die volgende week woensdag gaat plaatsvinden.