Operatie

En dan gaat eindelijk gebeuren waar we (Jowannie en ik) voor terug kwamen. Op 10 December was dan de operatie. We hadden de dag ervoor te horen gekregen dat ze als eerste (8.00) aan de beurt was. Om 8.30 belde ma al dat het rond 10.30 kon worden, door een spoedoperatie die ze die nacht hadden gehad. Daarna werd het 13.00. Toen we niets meer hoorde, waren we ervan overtuigd dat het rond die tijd begonnen was. Dus je rekend er 7 uur erbij, dus rond 20.00 zou het klaar moeten zijn. Dus na lang wachten en proberen relaxed te blijven, werden we rond 19.30 toch wel wat zenuwachtig. Om 20.00 nog geen nieuws. "Ok, ze moeten eerst nog hun dingen erna doen", denk je dan, dus blijf je rustig wachten. Maar om 20.30 word je toch wat nerveus. Rond die tijd gaan ook mensen bellen hoe het gegaan is, dus snel antwoorden en weer ophangen. Om 20.45 kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje. Ze waren uiteindelijk om 16.45 begonnen en alles was goed gegaan. Dus snel in de auto en op naar het ziekenhuis. Gelukkig was ze al bij kennis en aanspreekbaar. Ze had erge spanningen in de beenspieren, dus werden Jowannie en ik gelijk aan het werk gezet. Maar naar een tijdje masseren, moet je toch echt weer naar huis. Gelukkig is die spannende dag dan eindelijk voorbij.