Luna Park

Aangezien we de Ryan's niet zo vaak zien, gaan we met ze mee naar Luna Park (meer een grote kermis). De kinderen weer even goed leren kennen en om nog meer bij te praten. Aangezien ze de weg niet kende hebben we ze eerst opgehaald en toen daarheen gereden. De jongens wilde gelijk bij ons in de auto, dus Ruby kon zonder veel problemen even slapen op de achterbank.
Toen we aankwamen wisten de jongens gewoon niet welke attractie te kiezen. Gelukkig hadden we de tijd. Al snel wilde ze eerst in de achtbaan. Ze waren stoere jongen en durfde dat wel. Stoer was het meest gebruikte woord van die dag. Watje was een goede tweede.

Na in een paar attracties geweest te zijn, hadden Ruth en ik meer zin om over de markt in St. Kilda te lopen. Dus wij met Ruby daar naartoe, terwijl de heren stoer mochten wezen.
Toen we terug kwamen vertelde Patrick dat Jacob in zijn pet overgegeven had. Dus toen hij eraan kwam lopen vroeg ik waar zijn pet was. Heel bedeesd zei hij dat hij over gegeven had. Dus zijn broertje Joseph vond dat een mooie gelegenheid om er weer even in te wrijven dat hij een watje was en Joseph stoer.
Toen had Jacob ook nog het idee dat hij mij wel aankon en me op de grond zou krijgen, want hij had judo gedaan. Binnen 10 seconden lag hij op de grond. Dus Joseph gelijk 'Verslagen door een meisje'. Om even een idee te geven hoe stoer zijn leefde voor hun.


Henry wilde ook overal in, maar helaas voor hem was hij voor sommige attracties te klein. Alleen in het spookhuis had hij zijn ogen dicht gehad. Maar toen Bert er later naar vroeg hoe het was zei hij heel stoer "Wat gewoontjes, nietwaar Gerrit?" Alleen daarom lagen we al 5 minuten slap van het lachen. Na zo'n middag heb je dan ook zere buikspieren van het lachen.
Rond 17.00 was het dan toch tijd om naar huis te gaan. De heren wilde weer bij ons in de auto. We waren bijna thuis toen Joseph wat raar begon te doen. Ik riep gelijk "De plastic tas", maar volgens Gerrit was hij gewoon gek aan het doen. Ja, alleen dan met echt overgeven. Dus aan de kant van de weg. Gelukkig door de tas was de auto redelijk schoon gebleven. Dus nu waren er 2 die niet zo stoer waren. Maar eenmaal thuis hadden ze weer praatjes zat.
Von had ook eten voor ons, dus bleven we maar eten. Tijdens het eten hadden de heren het hoogste woord en waren ze alles aan het vertellen aan Von en Bert wat ze allemaal gedurfd hadden. Daarna kregen we de competitie wie de raarste gezichten kon trekken. En niemand uitgezonderd mocht zijn best doen. Wat erg lachen was.
Na het eten was het dan toch tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan. Tot de Kerst, misschien eerder.
O ja, had ik al gezegd dat ik met stoere jongens op pad ben geweest?