Dance me to the end of love

Eindelijk was het zover. Eindelijk zou ik Leonard Cohen gaan zien. Langs de weg hadden we al borden gezien dat door het concert er verkeersopstoppingen zouden kunnen zijn. Het werd al snel duidelijk dat dit inderdaad het geval was. We hadden gepland om ron 17.15-17.30 te zijn. Uiteindelijk liepen we om 18.30 het veld op. De setting was prachtig. Een groot veld met een licht glooing aan de rand, waar dan de wijngaard begint. We vonden een mooie plek aan de rand van de wijngaard. Dus stoeltjes uitklappen, de picknick uitstallen en genieten van de variatie van mensen en de zon.
Let even op het okselhaar
Er zat wel een man een beetje in de weg, maar we mochten niet klagen.
Het voorprogramma was Paul Kelly. Wat niet tegenviel. Aan het eind van dat optreden ging de man die er wat voorzat er vandoor, dus hadden we een prachtig uitzicht. En aangezien er maar zo'n 7000 mensen aanwezig waren had het een intiem gevoel.
Om 19.15 kwam hij dan op het podium.


En ooh, wat was ik een gelukkig mens. Ik had dan ook wat waterige ogen. Maar ik was duidelijk niet de enige. Het hele concert was gewoon prachtig. Er waren zoveel mooie momenten en alle favorite songs heeft hij gezongen. En toen hij één van zijn gedichten voor ging dragen, had hij van mij nog wel een uurtje door mogen gaan. Ook zongen de achtergrondzangeressen If it be your will wat echt hemels klonk. Er waren steeds wel mensen die je hoorde praten, maar toen kon je een spelt horen vallen. Na twee toegiften stopte hij er dan toch echt mee.

Ondanks dat hij 74 is heeft hij nog een goede stem, die je meesleept en opzweept. Helen en ik waren het erover eens, dit was de beste drug's die je kunt hebben. En vooral ...geen bijverschijnselen. Ik kijk al uit naar 5 februari.