I've got wheels

Het leven gaat hier intussen gewoon z’n gang.
Spike is op possum-jacht de laatste dagen. Er loopt hier een ringtailpossum steeds over de schutting en Spike denkt dat hij hem hebben kan. Je ziet Spike ‘s avonds dan ook vaak met de voorpoten tegen de schutting aan staan. Ik had de illusie dat het beestje wel uit de buurt zou blijven bij twee honden, maar ik had het fout. Spike heeft wat schade opgelopen na een gevecht. Een klein stukje vel weg. Maar de possum is ontkomen. Het is dus 1-0 voor de possem.
Afgelopen zaterdag zijn we maar eens gaan kijken naar een auto voor mij. Tot nu toe heb ik hem nog niet echt gemist, maar als je een huis op het internet ziet, kun je niet steeds de auto vragen van de familie. Dus dan toch maar eens gaan kijken. We willen dus een 4wd. Vooral omdat we er ook mee op vakantie willen en dan niet altijd op de geasfalteerde wegen willen blijven. En er moet achterin kunnen slapen. Dus een beetje lengte moet hij wel hebben. Met die eisen gingen we op pad. En laten we nou geslaagd zijn. Na wat rondrijden vonden we een Ford Explorer uit 2004, een 4wd en Gerrit paste met gemak op de opgeklapte banken. Dat is veelbelovend. En na een aardige proefrit waren we het eens, deze werd het. Voordeel is dat deze weinig kilometers op de teller had en er nog als nieuw uitzag. Dus dan gaan we maar eens kijken wat we aan de prijs kunnen doen. Na wat heen en weer praten kwamen we eruit. Hij word van ons. Dus woensdag gaan we hem halen.
Nadat we thuis kwamen Rachel en Aron met de kinderen langs. De kinderen hadden dus gehoord dat we een Nintendo Wii hadden en waren dus vrij snel richting kamer. Ik had nog niets door, want ik was vol van de auto, maar ik kreeg al snel een hint. Uhm….In de kamer…jaha….is dat de nieuwe Wii?? Ja, willen jullie ermee spelen dan. Binnen twee tellen waren ze weer in de kamer en aan het juichen, dus ik denk dat het een ja was. We hebben ze daarna niet meer gehoord. Het werd zelfs moeilijk om ze aan tafel te krijgen om wat te eten. Het leuke was wel dat Harrison van 4 jaar zijn oudere broers van 9 en 14 aan het uitleggen was hoe ze het moesten doen. Thuis op de Playstation kan hij de spelletjes niet goed en geeft het dan snel op. Hiermee was hij de beste en had hij record achter record. Zijn zelfvertrouwen groeide met de minuut. Maar nu kwam het volgende probleem. Ze gingen naar huis, maar er waren er nu twee die niet mee naar huis wilde. Dus dan maar blijven slapen. Dan zouden wij de volgende dag met hun naar de Victoria Markets gaan en Rachel en Aron daar dan treffen. Dat was een deal waar ze mee konden leven.
Op de Victoria Markets was het erg druk en mochten we ons eerst een 1,5 uur met de twee kinderen vermaken voordat Rachel en Aron kwamen. Dus eerst maar eens de speelgoedkraampjes. En al snel kom je dan langs het snoepgoed. Dus dat was de eerste aankoop. Elk iets uitzoeken. Zo gezond, ik weet het, maar je kunt daarna niet meer stuk. Uiteindelijk zagen we een houten bowlingset en aangezien Harry dat gisteren op de Wii zo leuk vond, hebben we dat maar gegeven. Na alles in dat deel gezien te hebben, arriveerden Rachel, Aron, Matt en Chloe. Toen was het tijd voor het gedeelte met alle lekkere eten. Veel specialiteiten waaronder Nederlandse kaas. En niet te vergeten een goede groente en fruit gedeelte waar ze heerlijk mandarijnen hadden. Dus daar maar eens een voorraadje van ingeslagen.